De kosten voor vlees- en veekeuringen hadden voor een deel niet voor rekening van vee-exporteurs mogen komen
DEN HAAG - Slachthuizen en exporteurs van levend vee zijn wettelijk verplicht om mee te betalen aan de kosten voor de keuringen van vlees in slachthuizen en bij de export van levend vee. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) voert deze keuringen uit. In de slachthuizen helpt de B.V. Kwaliteitskeuring Dierlijke Sector KDS bij de keuringen. De minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit berekent de vergoedingen die de slachthuizen en exporteurs voor deze keuringen moeten betalen en stuurt hiervoor facturen.
Een aantal bedrijven spanden bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) procedures aan tegen de facturen die zij kregen. Zij zijn het niet eens met de methode die de minister gebruikt voor de berekening van de tarieven voor de keuringswerkzaamheden. Ook vinden zij dat de tarieven te hoog zijn, omdat de minister teveel kosten doorberekent.
Het CBb geeft de bedrijven vandaag gedeeltelijk gelijk. De minister mocht de gebruikte berekeningsmethode toepassen. Eerder bepaalde het College dat de minister inzicht moest geven in de opbouw van de tarieven om te kunnen beoordelen of de tarieven voldoen aan Europese regels. Het CBb vindt dat de minister dit inzicht nu wel heeft gegeven.
De minister heeft wel sommige kostenposten ten onrechte doorberekend. Volgens de Europese regels moeten kosten die worden doorberekend onlosmakelijk verband houden met de uitvoering van de keuringen. Niet alle doorberekende kostenposten voldoen aan deze eis. Het gaat hierbij onder andere om kosten van medezeggenschap, afschrijvingskosten van gebouwen en grond, en kosten voor kerstpakketten (kosten NVWA) en kosten voor de inhuur van adviseurs en accountants (kosten KDS)
De minister heeft in deze procedures voldoende aangetoond dat zogeheten kosten voor opbouw van weerstandsvermogen niet zijn doorberekend. Dit zijn kosten die KDS doorberekende om zich te wapenen tegen eventueel wegvallende inkomsten, bijvoorbeeld bij een crisis. De minister hoeft op dit punt dus niets terug te betalen.
De minister moet nu nieuwe beslissingen nemen op de bezwaren van de bedrijven. Hiervoor krijgt de minister dertig weken de tijd.