66-jarige Piet Drost vijftig jaar werkzaam bij Zwatra/Boerman Groep

GOUDERAK - Het is zaterdag en vrachtwagenchauffeur Piet Drost (66) uit Gouderak praat vanuit zijn verbouwde boerderij in Gouderak over zijn vijftigjarig dienstverband op maandag 25 november. Niet wetende dat ook op zaterdag een groot jubileumfeest losbarst in 'het deel' van het pand. Daar wordt hij door zijn familie, werkgever Zwatra/Boerman Groep in Delft en collega’s in het zonnetje gezet. Want vijftig jaar op de weg blijft een bijzondere prestatie.

”Ik vind het chauffeurs vak nog steeds leuk”, begint de jubilaris te vertellen. “En dan bedoel ik het rijden op zich in diverse vrachtwagens en de vrijheid als chauffeur. Hoewel dat tegenwoordig wel minder is. Toch blijf ik mijn best doen. In deze moderne tijd moet je alles invullen op papier en in de computer. Vroeger was Groningen een dag-rit. Nu ben je voor de middag in Rotterdam. Toen werkte je harder, maar nam overal de tijd voor”, klinkt het verder.

Met plezier

“Mijn vader vindt het chauffeur vak inderdaad nog steeds leuk”, beaamt zoon Pieter-Jan (36), eveneens vrachtwagenchauffeur. “Hij doet met plezier zijn werk. Ik kom chauffeurs tegen die op en het zat zijn. Dat is bij mijn vader niet het geval”, benadrukt hij.

Hoe vindt vader Piet het om een halve eeuw in het chauffeurs vak actief te zijn? “Gewoon”, reageert hij bescheiden. “Ik moest werken voor mijn boterham. Toen ik startte was ik zestien jaar. Eerst als bijrijder en toen ik achttien jaar was ben ik mijn rijbewijs gaan halen en vervolgens mijn groot rijbewijs. En op mijn achttienen half ben ik zelf de vrachtwagen gaan besturen.”

Zwaar transport

Piet: “Het leukste vind ik de afwisseling en het zware transport dat ik doe. Ik rij veel lengtes en breedtes. Weinig normale ritten.”

“Minder leuk vind ik het vroege opstaan nu ik ouder word. Het is geen van negen tot vijf baan. Meestal voor vijf uur kom ik uit bed, soms vroeger. ’s Avonds ga ik vroeg naar bed.”

Pieter-Jan stelt: “Persoonlijk vind ik dat er wel een hoop onzekerheid is. Onder andere in verband met goedkopere arbeidskrachten. Ik verwacht niet dat het zo’n vaart gaat lopen. Toch heb ik soms zorgen over hoe de markt eruit ziet. Maar bovenal geniet ik ervan. Samen met mijn vrouw heb ik door Amerika, Canada en Italië gereden.”

Zijn voetsporen

Hoe vindt Piet het dat zoon Pieter-Jan in zijn voetsporen is getreden en dus ook vrachtwagenchauffeur is geworden? “Ik had liever gehad dat hij een ander beroep zou kiezen. Nu is er veel concurrentie van Oost-Europeanen. Op een gegeven moment had ik in de gaten dat hij echt chauffeur wilde worden. Ik vind het leuk. Laatst heeft hij weer nieuwe papieren gehaald, dat vind ik mooi. Hij moet gewoon doen wat hij leuk vindt.”

Pieter-Jan verduidelijkt: “Toen ik vier jaar oud was, wist ik dat ik vrachtwagenchauffeur wilde worden. Wel even een periode dat ik dacht later als veearts te gaan werken. Toch is het chauffeur geworden. Eigenlijk heeft mijn vader mij altijd gewaarschuwd. Ik kon goed leren en ging na de HAVO naar de hbo. Mijn ouders hadden andere ideeën over mijn toekomst. Maar het zit nu eenmaal in mijn bloed. Toen ik op mijn achttiende rijles ging nemen, wist mijn vader dus echt wel dat ik vrachtwagenchauffeur ging worden. Ik denk dat hij nu trots op mij is.”

Prachtig

Hoe vond hij het als kind dat zijn vader veel onderweg was? “Mijn vader was nooit nachten weg. Hoewel hij ’s avonds laat thuis kwam, wist ik niet beter. Ik vond zijn vak prachtig."

Bedrijfsovernames

Piet heeft een vijftigjarig dienstverband. Dat heeft hij opgebouwd bij drie verschillende transportbedrijven. Door bedrijfsovernames zijn de jaren door gaan tellen. Zijn eerste werkgever was Vermeulen.

Piet: “Daar was het een hele collegiale sfeer. Gerund door twee broers met tien auto’s, Op zaterdag met elkaar praten in de garage. En de boterham mee-eten bij de baas aan tafel. Bij de echt grote transportbedrijven is dat niet . Bij kleine bedrijven is de sfeer collegialer. Daar neem je sneller een vracht van elkaar over.”

Vermeulen is overgenomen door Van den Bogerd. “Ook daar was het prima. En goed geregeld”, stelt Piet. “Afspraak was afspraak en een prima sfeer. “

Naar mijn zin

Daarna nam Zwatra Van den Bogerd over. Piet: “Bij hun heb ik het goed naar mijn zin. Eerst was het een beheermaatschappij, tegenwoordig de Boerman Groep. Niet te vergelijken met een familiebedrijf, wel erg prettig voor mij.”

In de laatste week van januari komend jaar gaat Piet met pensioen. “Onlangs heb ik mijn Code 95 vernieuwd. Ik ben van plan om na mijn pensioen nog wat te gaan rijden. Verder heb ik verschillende hobby’s. Tennis en onze boerderij.”

Bijzondere ontmoeting

Dan komt het gesprek opeens op de bijzondere ontmoeting met zijn grote liefde en echtgenote Elly. “Ik moest met mijn vrachtwagen een heistelling brengen op de boerderij van de ouders van Elly. Daar raakte ik de klep van de hooiberg. Want ik zat naar Elly te kijken. Later zei ik tegen haar: ‘Je hebt een hartstikke leuke zus.” Elly reageerde: “Dat was ik”, besluit jubilerende Piet Drost.

Jubileumfeest

Zaterdag 23 november is Piet Drost verrast met een jubileumfeest. Aan het begin van de middag is hij naar de plaatselijke tennisclub gelokt waar hij zelf nog regelmatig een partij speelt. Deze keer mocht hij komen opdraven met de smoes om klussen te gaan doen. Opeens verscheen er een vrachtwagen van zijn werkgever Zwatra Transport en nam hem mee naar zijn boerderij in Gouderak. Daar hadden echtgenote Elly en anderen 'het deel' omgebouwd tot feestzaal. Eerst waren er speeches van Elly en de directeur van Zwatra Transport. Er was koffie en een bal gehakt voor de genodigden, aansluitend een smakelijk buffet en live muziek.