95. Chauffeur van van alles en nog wat

In mijn leven heb ik al veel verschillende voertuigen bereden en bestuurd. Laat ons eens een kijkje nemen bij al die voertuigen waarvan ik mijzelf bestuurskundige mag noemen. En bij het allereerste voertuig gaat het al mis, want dit apparaat werd toentertijd weliswaar door mij BEreden, maar niet GEreden, want het betrof hier een kinderwagen van het type Nieuw in 1963+ en thans zelfs niet in een antiekzaak te vinden. Feitelijk gebouwd voor het vervoer van 1 stuks lading, zijnde een kind, propte mijn moeder altijd 2 ventjes, te weten mijn broer en ik, in het karretje.

Krap, maar gezellig. Er staat mij, vijftig jaar later, nog de lichte frustratie bij dat ik de wagen niet zelf kon besturen, maar verplicht was in die richting te gaan die mijn moeder beliefde.

Eenmaal wat ouder en zelfstandiger, of, eigenwijzer, wat u wilt, kreeg ik bezit en gebruik van en over debBenenwagen. Zodra het maar even kon, en mijn moeder even niet keek, was ik de deur uit en zwierf door Schiedam en omstreken, op zoek naar avonturen en vermaak, soms met vriendjes, maar vaker alleen. Het voordeel van alleen op reis gaan is dat je nooit ruzie krijgt over het einddoel en de route ernaartoe. Achteraf weet ik dat Ma Heinsbroek zich redelijk zorgen heeft gemaakt. Ze wist echt nooit waar ik uithing. Dat begreep ik 25 jaar later pas toen ik zelf vader van een ondernemende dochter geworden was.

Mijn reislust, mijn zucht naar avontuur, de drang naar verder weg, werd enigszins beheersbaar met behulp van een fiets; geen high-tech racemonster, nee: een gewoon hotseknots exemplaar dat werkelijk voor alle soort wegen niet zozeer geschikt als wel gebruikt werd. De eerste ATB(All Terrain Bike), maar dan net niet. De ritjes bleven niet beperkt tot rondjes om de lokale kerk, maar voerden mij door het hele gebied tussen Rotterdam-Oost en de kust. En als ik dan al eens een lekke band had was dat nooit bij de Hoek van Huis maar bij Hoek van Holland. Dan is het vervolgens een aardig eind teruglopen!

Na de fiets kwam de bromfiets; wederom een zeer antiek geval, maar het vehikel bracht mij verder weg dan wat ik te voet of met de fiets bereiken kon. Als bromfietschauffeur toerde ik naar Den Haag, Zoetermeer, en dan nog verder. Als ik maar bewoog, reed, verplaatste.

Het eerste echte model autostuur wat ik in handen kreeg was dat van een vorkheftruck. In die lang voorbije dagen mocht je, en ik dus ook, daar nog mee rijden zonder speciaal certificaat en zo was ik, niet in theorie maar wel in de praktijk, vorkheftruckchauffeur.

Zoals u ziet is hier voor het eerst sprake van de termen ‘…truck’ en ‘…truckchauffeur’. We komen er wel! Nou ja, we: ik kom er wel.

Speciale auto’s als de pompwagen (voor het verplaatsen van pallets en daarom ook wel palletwagen geheten) en de steekwagen heb ik nog niet vermeld. Ergens in den lande, bij een groot magazijn van de firma X* sprak ik over het feit dat ik meer pompwagenchauffeur dan vrachtwagenchauffeur was, en volgens de magazijnier van dienst kon dat helemaal niet. Hij werd er echt boos om. Er moest een chef aan te pas komen om een en ander uitgelegd en gesust te krijgen. Weet u wat er zo leuk is aan het rijden met een steekwagen? Je gaat, snel of langzaam, altijd op twee wielen de bocht door.

Uiteindelijk kwam via de personenwagen (LandRover, VW bus; waarom zou je het voor minder doen?) en de bestelbus, de vrachtauto in beeld. Na al die rijlessen en examens mocht ik mijzelf eindelijk 'vrachtwagenchauffeur' noemen. In de loop der jaren zijn daar wat omschrijvingen bijgekomen: luchtvrachtchauffeur, levensmiddelenchauffeur, sjouwfeur, nachtchauffeur (en na ontslag: dág chauffeur), tankautochauffeur. Het zijn er nogal wat.

Toch is er een beroepsbeschrijving die niets met rijden, maar alles met transport te maken heeft. In mijn huidige baan moet ik nog wel eens wachten. Op instructies, lading of papieren. Er is altijd wel wat. Soms niet erg, soms tot gek makens toe. Tijdens één van die wachtsessies twitterde en facebookte ik, uit ballorigheid, een foto van de plek waar ik nú weer stilstond.

en ik kreeg van mijn oude schoolvriend Alfred van Pelt direkt een reactie: "Marcel, ben jij een wachtwagenchauffeur?"

Wachtwagenchauffeur…

Als je zoiets kunt verzinnen, dan ben je iemand. Chapeau!!

Marcel Heinsbroek

*…die met haar zusjes, de winkels en loodsen en distributiecentra met de namen A tot en met Z, behoort tot de Alfabet Groep, een niet bestaande onderneming waarvan de hoofdzetel zich bevindt in… eh… mijn hoofd. De naam is hierbij wel geclaimd! Evenals die van de Cijfer Groep, met daarin de bv’s 1,2,3, enzovoorts, enzoverder…