115. Vet cool!
In Vlaardingen bevindt zich de firma 'Boa Constrictor', een tankopslagbedrijf, waar mijn collega’s en ik diverse malen per week tankcontainers van 30.000 of meer liters gaan lossen. En wat dan wel? Zo ongeveer het vieste product wat er bestaat: dierlijk vet. Inderdaad: dier-lijk vet. Met de nadruk op ‘lijk’. De lucht is navenant en derhalve niet te harden. De term dierlijk vet is de Nederlandse beschrijving dan wel samenvoeging van twee Engelse fat groepen: animal fat en chicken fat.
Er zijn van die dagen dat bij aankomst op het terrein van ‘Boa’ blijkt dat ik de enige aanwezige truckchauffeur ben. Dan is het een kwestie van snel de slang aansluiten, luchtdruk erop en lossen maar. Met amper anderhalf uur sta ik dan weer buiten. Helaas is het meestal een stuk drukker en ben ik nummer tien of vijftien in de rij. Dan sta ik daar met een groep collega’s te wachten en te praten. En vooral van dat wachten wordt zo’n groep chauffeurs knap melig, en dan begint het.
Er is er altijd wel een die vraagt: “Wat heb jij bij je? “ De vraag is serieus genoeg, en het antwoord vaak ook nog: “Kippenvet.” Heb je geluk, dan blijft het serieus, en zullen de volgende vraag en antwoord gaan over de hoeveelheid te lossen viezigheid. “Mwah, 28 ton, 30 kuub.”
Ter info: één kubieke meter staat gelijk aan 1000 liter vloeistof, maar dat betekent niet dat één liter vloeistof ook één kilo weegt. Dat hangt af van de vloeistof. Een kubieke meter water is heel wat lichter dan een kubieke meter kwik.
Tot zover is het allemaal nog wel normale conversatie, maar er is altijd wel iemand die zich afvraagt hoeveel kippen dat nou eigenlijk zijn en vooral hoe dat vet vanuit die kippen in die tank komt. Het is allemaal niet zo moeilijk. Een volwassen kip weegt ongeveer 1,5 kilogram en als we dat nou eens delen op 30-duizend liter, wat natuurlijk appels(ap) met peren(sap) vergelijken is, dan komen we op 20000 kipjes in een tankcontainer. Complete kippen, welteverstaan. Met een beetje proppen kunnen er zomaar nog 5.000 bij.
Maar het zijn helemaal geen hele, levende kippen. Het zijn behoorlijk dode kippen, en niet eens helemaal: het is alleen hun vet. Hoe krijgen ze dat vet eruit? Kijk, kippen die in een hele grote hal loslopen en gevangen dienen te worden zodat ze op transport kunnen, worden letterlijk bij elkaar gegraaid door Kippenvangers; mannen die met hun handen laag bij de grond zoveel mogelijk kippen in één hand pakken, naar ik meen bij de pootjes, en ze vervolgens in plastic bakken stoppen.
Uren achtereen zijn deze heren bezig met het (ver)pakken van deze waanzinnig uit hun oogjes kijkende maar zeer eetbare vogels. De eerste duizenden gaan nog relatief makkelijk: gewoon je handen bij de grond houden. Die stomme beesten lopen er zowat in. Maar de laatste tientallen… De reusachtige kippenren is dan bijna leeg en dus hebben de kippen de ruimte om weg te lopen. Het is nog echt waar ook wat ik u hier vertel. Kippenvanger is een onbekend en ondergewaardeerd beroep.
Goed, de kip is gevangen en onderweg naar de slachterij. Hoe komt dat vet er nou uit? Bestaat er, naast de functie Kippenvanger, ook een Kippenknijper? Een Fiscus Gallus, zouden de Latijnen dat noemen, bedenk ik (me) net. Hoe krijgen ze trouwens de veren van een kip af? Met ontveringscréme? Vragen, vragen, vragen die allemaal bij ons opkomen als wij staan te wachten op onze losbeurt. En dan gaat het op een bepaald moment allang niet meer over kippenvet, maar zijn de tanks met: oorsmeer, afgeknipte teennagels, navelpluis, muizenvruchtwater, olifantenliposuctievet, kamelenbultensmeer, bacteriesnot, inktvisseninkt-met-zuignapjes, diarree, platgereden kat, neuspulksel, manebrandolie en stierenmelk ook al besproken.
Wanneer ik in een tank 1,2,1,2,3,4diethylparanitrofenoltiofosfatamycoholzuur, UN 9999, Prut, 10,(0.0),III, (D/E) vervoer krijg ik al deze, bovenstaande, zeer intrigerende vragen niet. Het kan niet altijd feest zijn.
Marcel Heinsbroek