127. Ergernis Award 2014
"Ja, dames en heren! Voor het eerst in de geschiedenis van het transport: De Ergernis Award. En omdat wij hier een jaarlijks gebeuren van willen maken heeft deze versie, de eerste, jawel, de toevoeging '2014' gekregen. Dat er maar een hoop mogen volgen, maar dat lijkt mij geen enkel probleem. Want er wordt wat af geërgerd in de transportwereld.
Waardoor en waarover ziet u terug in de nominaties; het zijn niet zozeer specifieke bedrijven maar complete groepen van bedrijven. Dus geen namen als Transportbedrijf Pietje Puk, of Beun de Haas Garagebedrijf. Nee, álle transportbedrijven, álle garage bedrijven, álle… nou ja, u zult wel zien en horen. Nog even dit: de volgorde van de lijst ’Genomineerden’ zegt niets over de plaats op de definitieve lijst.
Laat ons beginnen met de Chemie Nederland bv. Deze bedrijvengroep is groot en veelomvattend. Men produceert brandstoffen als benzine en diesel, maar ook nylon, plastic en weet ik niet wat meer aan kunststoffen die wij in ons dagelijks leven benutten, zonder dat wij daar nou erg stil bij staan. In deze branche is veiligheid een hot item.
Dermate hot, dat diverse veiligheidsmaatregelen elkaar in de weg zitten. Zo mag een tankwagenchauffeur niet met een geladen tank rijden, als de luiken, de mangaten, nog open staan. Op zich logisch, maar deze chauffeur dient wel te controleren of alles goed afgesloten is, terwijl bij de meeste afdelingen van de Chemie Nederland bv hij helemaal niet op de tank mag klimmen.
Fabrieksapparatuur mag door de chauffeur niet bediend worden, gelukkig maar, zou ik denken, maar de chauffeur moet tijdens het laden of lossen wél bij de auto en het laad/lossation blijven, terwijl de operator lekker bij de kachel (in de winter) of de airco (in de zomer) gaat zitten. Mocht er onverhoopt iets misgaan, dan lost de chauffeur het maar op door, bijvoorbeeld, een afsluiter dicht te draaien, of een aardkabel los te trekken, of een noodschakelaar in te drukken. Deze veiligheidssystemen zijn bij geen enkele fabriek gelijk, want stel je voor dat hier een Botlekse Norm in zou zitten, allemaal het zelfde soort veiligheidssysteem: dan zou ook iedereen het snappen, en dat is vooral de bedoeling niet.
Ook de verschillen in de regels betreffende het beplakken van met Gevaarlijke Stoffen te, of al bèladen tankcontainers zijn enorm. Bij de firma X dien je te plakken vóór het laden, bij de firma Y tijdens het laden en bij de firma Z ná het laden. Bij de firma Q mag u niet meer droog, onder het dak van het laadstation staan: één uwer collegae struikelde daar ’n keer over een betonnen randje en dat was natuurlijk gelijk een Zeer Gevaarlijke Situatie.
De oplossing: lekker (blijven) plakken op de grote, open parking, in de stromende regen. Er zijn tientallen voorbeelden te geven van te ver gaande veiligheidsmaatregelen. Kortom: de Chemie Nederland bv is een goede kanshebber voor de Ergernis Award 2014!
De tweede nominatie is voor de Container Terminals Nederland bv. De container, u weet wel: die ijzeren doos waarin u goederen over heel de wereld kunt laten versturen zonder dat er een auto met chauffeur aan vast zit, inderdaad: díé container, is op zich een geweldige uitvinding geweest. Alleen had Malcolm (Malcom) McLean ook de chauffeursvriendelijke containerterminal moeten uitvinden.
Kijk, de gemiddelde containerterminal is wel klántvriendelijk, maar de vrachtwagenchauffeurs zijn niet de klanten; dat zijn de rederijen en de beladers. Containers brengende en halende chauffeurs zijn een hinderlijke onderbreking van het werk. Deze pretbedervers dient het werken daarom ook zo onaangenaam mogelijk te worden gemaakt middels op- en afzetbriefjes waarop zo veel informatie wordt gevraagd, liefst ellenlange cijfer- en lettercombinaties, dat het wel fout móét gaan. Lukt het de allersterksten en allerslimsten toch om ergens op de kade onder een kraan of bij een heftruck terecht te komen, dan gaat het terminalpersoneel nèt pauze houden. Een half uur pauze duurt minstens drie kwartier, zo u weet.
Zo, vrienden. Voor deze eerste verkiezing houden wij het bij twee genomineerden. Mag ik dan nu de enve… dank je, Elsje… dames en heren; Elsje, Ja geeft u haar maar een warm applaus… de envelop, de envelop met daar in de winnaar van de Ergernis Award 2014! En de winnaar is… spannend , hoor, zo met dat tromgeroffel… de winnaar is…. Hé, dat is verrassend, want deze is helemaal niet genomineerd… de winnaar: ben ikzelf!
Logisch natuurlijk want als ik mij nou één ding erger, dan is dat mijn eigen gemopper op van alles en nog wat. Ik zou het allemaal eens wat makkelijker moeten opnemen. Nou ja, dames en heren: een terechte winnaar van De Ergernis Award 2014: Ikke!!”
Marcel Heinsbroek
Op de dag dat ik het containerwerk en de chemie de rug toekeer, reik ik de Lange Tenen Prijs 20.. uit. Maar dan moet ik echt bedrijfsnamen gaan noemen, en ik sta nú al zo her en der op de Zwarte Lijst.