141. Van 'saai' en 'vervelend'

De Nederlandse taal kent vele valkuilen. Ik wil het dan niet hebben over de voor buitenlanders zo onbegrijpelijke 'sch' ("Sj…sj… sgsgsgeveninkhen?"), maar over de voor veel mensen onbegrijpelijke en ongrijpbare versj…versj…versgsgsgillen tussen de woorden 'saai' en 'vervelend'.

Er is geen beroep, geen dagvulling, of er is wel iets saais of vervelends aan. Neem nu het vak van, bijvoorbeeld… even denken… vrachtwagenchauffeur. Niet zo’n gekke keus, gezien het onderwerp van deze website en het feit dat ik zelf vrachtwagenchauffeur ben. Denkt u nu echt dat het één en al vreugd en jolijt is in de transportwereld?

Helaas, was het maar waar. De lol in het werk, míjn lol welteverstaan, is afhankelijk van veel te veel zaken, waaronder de geestesgesteldheid van ondergetekende. Met het verkeerde been uit bed is funest voor de beleving van de rest van de dag. Mopperend van woonplaats naar werkplaats, vittend op andere weggebruikers, en dan bij aankomst een collega die vrolijk roept: "Goedemorgen!" Alle ingrediënten voor een ontploffing zijn dan aanwezig: "Goedemorgen? GOEDEMORGEN? Helemáál geen ‘Goedemorgen’! Sodemieter op! Gek!" Dat is dan geen saaie start van de dag, maar wel een vervelende.

Nog zo’n dingetje: wat ga ik vandaag doen? In dertig jaar chauffeur zijn heb ik al diverse werkgevers gehad, met heel verschillende soorten werk. Luchtvracht, levensmiddelen, palletvervoer, nachtvracht, containers, chemie: alles had en heeft z’n leuke en minder leuke kanten. Neem nou de levensmiddelen. Elke dag dezelfde route (13: Rotterdam-Centrum).

In de zomer leuk, omdat ik vaak  toeristen de weg mocht wijzen, naar de diverse ter stede aanwezige bezienswaardigheden; in de winter saai, want geen toeristen maar wel iedere dag het zelfde korte ritje. Vervelend, omdat ik elke dag, zomer en winter, ruzie kreeg met dezelfde keukenchef.

Op zaterdag reed ik een rondje Schiedam-Barendrecht-Ede-Raalte-Schiedam; bijna twee jaar lang, iedere zaterdag, van ’s morgens 11u00 tot ’s avonds 23u00. Saai? Nee, en niet meer dan vervelend dat ik af en toe een verjaardagsfeestje aan mijn neus voorbij zag gaan.

Bij de allang ter ziele zijnde firma Salters reed ik een periode met een klein bakwagentje rondjes op Rotterdam-Zuid. Saaisaaisaai!!! Iedere dag hetzelfde, en iedere dag het zelfde gezeur en gepruts. En uitermate vervelend omdat er nauwelijks rijwerk in zat. Wat er wel in zat was het winkelcentrum Zuidplein. Op deze route van 60 (!) adressen zaten er 40 op deze roemruchte ‘mall’ , en dan was ik geen chauffeur, maar sjouwfeur.

Zeecontainers! Voor het Schiedamse bedrijf Baartmans sleepte ik Sealand-containers in het rond. Best afwisselend werk, behalve in die drie weken dat ik minstens drie keer per dag op en neer reed tussen terminal A in Antwerpen en terminal R in Rotterdam. Dat werd op de lange duur best saai, en het wachten op beide terminals ronduit vervelend. Maar het leverde veel kilometers en rijtijd op.

Wat te denken van de volgende klus: een volle container aankoppelen bij fabriek X, en afkoppelen  drie kilometer verderop bij firma Y. Alhier een lege  aankoppelen en die weer afkoppelen bij fabriek X.  Dit heb ik drie maanden gedaan. Gemiddeld tien containers per dag, en dat zeventig dagen lang. Reken zelf maar uit hoeveel opleggers ik in die tijd achter mijn trekker had. De uitkomst is niet verrassend: saai en stomvervelend! Gelukkig was mijn werkgever begripvol en kreeg ik ander werk toebedeeld. Mijn opvolger hield het zes weken vol, en zíjn opvolger twee maanden.

Op het terrein van Chemie Nederland bv moet ik op het L(inks)-terrein een tankoplegger laden. Na een ritje van amper anderhalve kilometer moet ik op het R(echts)-terrein deze vracht weer lossen. Bwâââhh, wat een klus. Kan iemand alstublieft een pijpleiding aanleggen van Links naar Rechts? Da’s beter voor het milieu en mijn humeur.

Soms kan steeds hetzelfde toch leuk zijn. Van de rit Botlek-Bergen op Zoom wist ik: laden vijf kwartier, rijden vijf kwartier, lossen vijf kwartier, (terug)rijden vijf kwartier, en dan hetzelfde nog een keer. Twee ritten per dag. Zes weken lang, en toen kwam mijn collega terug van ziekzijn en was ik deze rit helaas kwijt.

Wie goed heeft opgelet snapt het: saai en vervelend zit voor mij vooral in (het gebrek aan) afstand en het soort werk. Liever verdien ik minder met leuk werk, bijvoorbeeld een omkoppelrit Rotterdam-Duisburg-Rotterdam, totaal 450 kilometer en, met pauze en af-, aan-, en weer afkoppelen amper acht uur werk, dan met twaalf of meer uren prutswerk.

Ruim een jaar geleden sprak ik een chauffeur die een vaste rit ging doen, maar er eigenlijk al spijt van had dat hij daar mee had ingestemd, vóór hij er daadwerkelijk aan begonnen was. De rit? Laden Chemie Haven Botlek en lossen Chemie Park Delfzijl: 300 kilometer verderop. Dan weer terug en hetzelfde reisje Teletubbies-gewijs “Nog een keer!”, en “Nog een keer!”, en… Man, man, man*: 600 kilometer per dag, 8 rij-uren, 1 á 2 overnachtingen per week: waar kan ik tekenen? Dit werk is én niet saai én niet vervelend!

Marcel Heinsbroek

*Het liefst wel met dit automerk…